In deze podcast ga ik in op een veelvoorkomende vraag en/of frustratie van mensen die al wat langer innerlijk werk doen:
Wanneer is het klaar? Of: wanneer ben ik klaar met dit specifieke thema?
In deze podcast heb ik een beetje slecht nieuws maar vooral veel goed nieuws, en krijg je meer zicht op waar je naartoe gaat en hoe je jezelf in dit proces van innerlijke groei kunt ondersteunen.
Luister hieronder!
Duur: 14 minuten
Luister je in een app? Dan kun je mij helpen door mijn podcast te volgen of een sterren-waardering te geven. Zo gepiept :-) Bij Apple Podcasts kun je hier ook een review met tekst achterlaten.. Dat vind ik superleuk om te lezen én zo kan ik gemakkelijker nieuwe mensen bereiken. Dankjewel!
Achtergrond informatie:
Gratis mini cursus In Balans met Hooggevoeligheid
Liever lezen? Lees hieronder de blog:
Vandaag wil ik het graag met je hebben over iets wat veel voorkomt bij mensen die al heel veel innerlijk werk hebben gedaan, en dat is de vraag en soms de frustratie rondom:
Wanneer is het een keer klaar? Wanneer ben ik klaar met bepaalde thema’s?
Het kan heel frustrerend zijn om steeds weer dezelfde thema’s tegen te komen. In dezelfde valkuilen te stappen. Dingen te doorvoelen, hard te werken…. En dan is de neiging soms om te denken: als ik het gevoeld heb, dan is het klaar. Of als ik een bepaalde techniek heb gebruikt, dan is iets opgelost.
Soms is het ook echt zo dat dat er iets gebeurd is, waardoor je er blijvend anders naar kijkt of mee omgaat.
Maar het is dan nog steeds zo dat jij met bepaalde thema’s werkt in je leven. Net als iedereen. Ik schat in dat iedereen zo’n twee tot drie basisthema’s in z’n leven heeft, die je steeds weer tegenkomt.
Het slechte nieuws: dat zal blijven.
Er komt ook goed nieuws, namelijk: dat je door je innerlijk werk leert om er op een andere manier naar te kijken en er op een andere manier mee om te gaan, zodat zélfs als het opkomt, het jou minder beïnvloedt.
Dat is het realistische beeld. Het is niet realistisch om te verwachten dat je bepaalde thema’s zo kunt doorwerken dat je er nooit meer tegenaan loopt.
Het is wel realistisch om te weten dat hoe jij jouw thema’s beleefd, dat dat compleet kan veranderen. Dat iets nog steeds op kan komen, maar dat jij in staat bent om er naar te kijken, erbij te blijven zonder erin te geloven. Dan heeft het veel minder invloed op je dan wanneer je er helemaal inschiet en erin gelooft.
Even een praktisch voorbeeld.
Stel dat jouw thema is: Ik ben niet goed genoeg, of wat ik doe is niet goed genoeg.
En dat jij keer op keer in je leven in situaties komt waarin je dit ervaart. En dit heel diep voelt. Op het moment dat jij die gedachte gelooft is die heel heftig en kan het zelfs over je bestaansrecht gaan.
Het kan heel intens en diep voelen, heel veel angst oproepen. Maar als jij die zin en de bijbehorende gevoelens kunt observeren in jezelf, dan kun je op een gegeven moment gaan zien: “Oh ja, daar is die weer. Het is oké, kom maar”. En dan laat je de gevoelens toe in je lijf en blijf je kijken. Dan wordt het weer die golf waar ik zo vaak over spreek. Dan komt die golf van de emotie of de angst en die zakt weer weg. En dan kun je weer verder met je dag :-)
Op die manier heb je een heel andere ervaring dan als je jezelf vast draait in die gedachtes, erin gelooft en in die emoties vastraakt.
Maar het feit dat het getriggerd wordt, kun je niet voorkomen. Dat. Dat zijn automatische triggers, automatische mechanismes. Het zijn ook nog eens beschermingsmechanismes dus je kan niet eens van jezelf verwachten dat dat zomaar los wordt gelaten. Jouw verdedigingssysteem zal het terugpakken op het moment dat het denkt dat dat nodig is.
Dat beschermingsmechanisme komt vaak vanuit je eerdere ervaringen. Ervaringen als kind waarin je een bepaalde conclusies hebt getrokken of bepaalde dingen hebt moeten doen of moeten besluiten om met een bepaalde situatie om te gaan. En dat heeft zijn nut gehad in die situatie.
Het is goed om dat te erkennen, dat het een soort misverstand is. Jouw denksysteem is dan als het ware verbonden met een herinnering en kan even niet goed zien dat het niet klopt, niet waar is, of dat het niet meer past bij wie jij nu bent.
Andere thema’s die ik vaak hoor de laatste tijd bij mensen die met mij werken is het thema schuld. Dat je heel snel het gevoel hebt dat dingen jouw schuld zijn. Ook dat komt ook ergens vandaan.
Kijk of je het kunt zien en begrijpen. Misschien kun je een hand op je hart leggen en tegen jezelf zeggen: het is oke, kom maar met dat gevoel. Je zegt eigenlijk tegen dit deel van jezelf: ik ben bij jou. Sommige mensen stellen zich dan voor dat ze bijvoorbeeld hun innerlijk kind op schoot nemen of even contact maken. Dat kan heel behulpzaam zijn, ten eerste om de zachtheid in jezelf weer te vinden en ten tweede om het uit elkaar te trekken dat het inderdaad dat kind deel is wat ergens in zit en dat jij als volwassene jezelf kunt begeleiden.
Een ander thema kan zijn: Ik mag niet voor mezelf zorgen. Als jij in een gezin zat waar één van je gezinsleden zorg nodig had van jou, of dat jij als kind al moest gaan zorgen, dan kan dat een patroon zijn wat steeds maar weer terugkomt en waardoor jij heel veel moeite hebt om voor jezelf te zorgen, om jezelf die toestemming te geven om voor jezelf te zorgen. Ook dat is gebaseerd op de herinnering. Het mechanisme is elke keer hetzelfde: het gevoel of de gedachte past bij de herinnering, maar het past niet meer bij wie jij nu bent.
Moet je altijd weten waar het mee te maken heeft? Niet per se, maar het kan soms wel helpen om te weten aan welke herinnering het gevoel of de gedachte verbonden is. Het helpt dan om begrip en compassie voor jezelf te vinden en te begrijpen wat er gebeurt.
Maar het kan ook al genoeg zijn om te checken in dit moment: Klopt wat ik nu voel bij dit moment? Is het waar, is het feitelijk waar? Het vóelt misschien waar, maar is het ook feitelijk waar? Trek dat uit elkaar: hoe het voelt en hoe het is. Dat kan al genoeg zijn.
En wanneer is innerlijk werk dan klaar?
Ik denk dat innerlijk werk “klaar” is wanneer er acceptatie is. Wanneer alles er mag zijn in jou.
Dat betekent dus niet dat de gevoelens er niet meer zijn, of dat de triggers er niet meer zijn, of dat de gedachtes er niet meer zijn. Maar het betekent dat jij zó open kunt zijn dat jij al die gedachtes en al die emoties kunt verwelkomen. Zonder dat je erin duikt.
Als je stopt met vechten tegen wat er is in jou en op het moment dat je er niet meer in gelooft, wordt het makkelijker om het toe te laten.
Je kunt stoppen met vechten als jij tot in je tenen voelt dat jij niet bent wat je denkt en dat jij niet bent wat je voelt. Dat gedachtes en gevoelens gewoon golven zijn die door je heen komen, die komen en weer gaan. En dat jij zoveel meer bent dan dat.
En ik denk dat je dan in zekere zin zou kunnen zeggen: dan is het klaar.
Maar eigenlijk is het natuurlijk nooit klaar. Want het blijft doorgaan. Het blijft verdiepen.
En we zijn allemaal mensen, dus het kan zijn dat je in een bepaalde periode heel helder bent en dit heel goed kan, en dat je er dan toch weer even induikt.
En waarschijnlijk duik je dan precies in een thema waar je al heel veel mee gewerkt hebt. Als je lijkt op mij, tenminste ;-)
Probeer daar oke mee te zijn en daar zacht voor te zijn.
Laatst sprak ik een collega Clarity trainer toen ik eventjes verstrikt zat in een aloud bekend denk-mechanisme in mijn eigen systeem. Ik zei tegen haar: ik weet precies wat dit is. Dit is dit en en dit hangt daar nog aan. Het heeft daarmee te maken… bladiebla.
En toen zei ze: wees maar nieuwsgierig naar het hoe het nu is. Blijf nieuwsgierig.
Dus dat kan ik nu ook weer aan jullie doorgeven: blijf nieuwsgierig naar wat zich in dit moment laat zien en hoe het zich op dit moment laat zien.
Als je in de valkuil stapt van ‘ik weet het eigenlijk allemaal al’ ben je niet meer echt open.
Het is fijn en behulpzaam om die open blik te houden, die nieuwsgierige blik te houden. Juist als je al heel veel weet, als je dit thema al heel goed kent: blijf nieuwsgierig, blijf openen.
En het laat zich in dit moment zien, en dit moment is nieuw. Dus in die zin ben je nooit hetzelfde aan het doen of hetzelfde aan het doorvoelen. Het is een nieuw moment, en dat wat zich in jou laat zien, is in die zin ook steeds weer nieuw in dit moment.
Voor mij helpt dat enorm. Ik was heel dankbaar voor die reminder van die openheid en de warmte naar jezelf. Dat wat ik zo waardeer in het clarity proces: die volledige acceptatie van alles wat er is en tegelijkertijd het in het juiste perspectief zetten, geeft mij heel veel. En en ik hoop dat ik op deze manier, via mijn werk, in de sessies en in de workshops maar ook via deze podcast, daar delen van door kan geven.
Wil jij zelf graag wat meer de diepte in en ben je benieuwd naar bepaalde thema’s in jou en welke herinneringen daaronder zitten of waar het mee te maken heeft? Of heb je moeite met specifieke thema’s om daaruit te stappen, omdat ze je als het ware opslokken? (Dat is heel normaal!)
Je bent van harte welkom om bij mij individuele sessies te komen doen of een clarity workshop te volgen, wat jou ook maar past.
Ik wens je veel mooie zachte momenten met jezelf en met alles wat zich in jou laat zien.
Meld je gratis aan:
