We willen vaak graag van negatieve gevoelens af.
Onze hele maatschappij is zelfs ingericht om ons zo veel mogelijk, liefst altijd, goed te laten voelen.
Maar juist het meebewegen met wat het leven je in dit moment geeft, of dat nu ‘positief’ of ‘negatief’ is, kan een diepe mate van geluk teweeg brengen. Een heel ander soort geluk dan geluk omdat het leven gaat zoals jij graag wilt.
Deze vorm van geluk is meer een diepe tevredenheid met wat er is, onafhankelijk van de omstandigheden in je leven en onafhankelijk van wat andere mensen wel of niet doen.
In deze podcast tips over hoe je deze ‘geluks-vaardigheid’ kunt trainen!
Duur: 21 minuten
Luister je in een app? Dan kun je mij helpen door mijn podcast te volgen of een sterren-waardering te geven. Zo gepiept :-) Bij Apple Podcasts kun je hier ook een review met tekst achterlaten.. Dat vind ik superleuk om te lezen én zo kan ik gemakkelijker nieuwe mensen bereiken. Dankjewel!
Verder lezen/luisteren:
Ik zou zo graag van mijn angst af willen, of ik zou zo graag van mijn verdriet of van andere emoties af willen. Dat is iets wat ik heel vaak mensen hoor zeggen. En helaas: hoe liever je van iets af wil, hoe meer het zich vast gaat zetten.
Hoe zit dat nou met negatieve gevoelens en positieve gevoelens, hoe kun je omgaan met weerstand en hoe kun je je gevoelens gebruiken als een manier om op een diepere manier met het moment te verbinden? Daar gaat deze aflevering over.
Ik begin graag met een quote van Esther Ekhart van EkhartYoga (www.Ekhartyoga.com), een collega Clarity trainer en yogadocent. Zij zegt vaak in haar lessen: “de mate waarin je aanwezig kunt zijn bij negatieve gevoelens bepaalt in hoeverre je positieve gevoelens kunt ervaren”.
Dus hoe beter jij met je zogenaamde negatieve gevoelens kunt zijn (zoals verdriet, boosheid, angst), hoe dieper je ook je positieve gevoelens kunt ervaren. En als je weggaat bij het negatieve kan ook het positieve niet echt binnenkomen.
Bij jezelf kunnen zijn = bij een ander kunnen zijn
Nou is het natuurlijk super menselijk om ergens vanaf te willen. We willen ons allemaal goed voelen en eigenlijk is onze hele maatschappij daarop ingericht. We zijn niet zo goed in open over moeilijke dingen praten, om ruimte te geven aan ons verdriet en onze pijn en onze angsten. Daarnaast denk ik dat heel veel mensen ook niet zo goed naar verhalen daarover kunnen luisteren en niet zo goed andermans pijn kunnen verdragen, omdat ze niet goed bij hun eigen verdriet kunnen zijn. Hoe meer jij met je eigen emoties vrede kunt sluiten, hoe makkelijker het wordt om met anderen te zijn die met die gevoelens worstelen.
En ik denk dat als hulpverlener, begeleider of als vriend of vriendin je mensen maar zover kunt begeleiden als tot waar je zelf bent geweest. Dat betekent niet dat je precies het zelf mee moet hebben gemaakt, maar wel een vergelijkbare diepte moet hebben ervaren. En als jij daar comfortabel mee bent, dan kun je ook comfortabel zijn met iemand anders die daarmee zit. Op het moment dat jij oké kunt zijn met een bepaald gevoel in jezelf, dan is het ook makkelijker om daarmee te zijn bij iemand anders.
Gevoelens negeren maakt het niet beter
En ik zei net al dat hoe meer je iets weg wilt hebben, hoe meer het zich vast gaat zetten. Je kunt het zien als een kind dat om aandacht vraagt. Stel je een jong kind voor dat wat hulp nodig heeft omdat het verdriet heeft of angstig is. En stel je dan voor dat jij dat kind negeert. Wat gebeurt er dan met dat verdriet of die angst? Dat wordt waarschijnlijk alleen maar groter. Zo werkt het ook in ons innerlijke systeem dat als we er geen aandacht aan geven, dan wordt het niet kleiner. Soms gaat het tijdelijk naar de achtergrond, maar het gaat niet weg en het kan zelfs groter worden. Terwijl als jij daar in een vroeg stadium al bij kunt zijn, dan kun je daar doorheen werken, dan kan het z’n plek vinden en dan komt er weer ruimte voor het blije deel in jou.
Ik vergelijk het ook wel eens met de golven van een zee, waarbij de golven van de zee emoties zijn. Je kunt daarmee werken als het nog kleine golfjes zijn, of je kunt wachten tot het een tsunami is geworden en het je helemaal overspoelt. Als je vaardig wordt in het omgaan met je eigen binnenwereld dan kun je al werken met die kleine golfjes zodat ze niet zo groot hoeven te worden. Die golven kunnen overigens ook gedachten zijn, bijvoorbeeld bepaalde zorgen. Pak ze bij de lurven op het moment dat ze opkomen, in plaats van dat ze uren of dagen lang zich op kunnen bouwen.
Jij bent je emoties niet
Weggaan bij emoties zorgt ervoor dat je weggaat bij het moment. Terwijl juist aanwezig zijn in het moment, in het hier en nu, helpt om de emoties en gedachten in perspectief te zien. Op het moment dat je bij de emotie weggaat dan ga je ook bij het moment vandaan. Want de emotie dient zich aan in dit moment, ook als de oorzaak daarvan of de de trigger als het ware in het verleden ligt. Dus het gevoel zelf, zeg maar de de chemie van verdriet, dus dat wat er in jouw lichaam gebeurt, het fysieke verdriet is nu. Dat hoort bij het hier en nu. Waar dat verdriet over gaat, het verhaal in je hoofd over waaróm je verdrietig bent, die horen niet bij het nu. Maar het gevoel zelf hoort bij het nu. Dus op het moment dat jij daarvan af gaat, dan ga je weg bij het nu. Terwijl als je bij het gevoel kunt zijn, kun je aanwezig zijn bij het nu.
Als je hier vaardig in wordt dan kun je ook steeds meer ervaren dat jij die emotie niet bent, dat je verdriet hebt in plaats van verdriet bent. En natuurlijk duik je er af en toe in, dat is menselijk. Maar steeds vaker kun je dan ervaren dat het verdriet gewoon iets is wat door je heen stroomt. Dat geeft een hele andere ervaring dan als je helemaal in het verdriet zit en je bezig houdt met het verhaal erover.
Afleiden heeft (soms) een functie
Jezelf afleiden van emoties kan soms heel nuttig zijn. Want je kunt niet altijd zijn met wat er is, of daarmee werken. Bijvoorbeeld als je aan het autorijden bent, of even moet doen wat je moet doen op je werk, in je gezin of waar dan ook. Op die momenten is het natuurlijk superhandig dat we onszelf kunnen afleiden of een gevoel even kunnen parkeren. Of misschien zit je sowieso in een wat kwetsbaardere periode, dat je niet lekker in je vel zit en dat je eventjes het er niet bij kunt hebben. Ook dan kan het heel nuttig zijn om jezelf bewust af te leiden totdat je weer steviger staat. En dan kunt aankijken wat daar is blijven liggen.
Bij jezelf weggaan = bij het moment weggaan
Het punt is dat als je consequent je gevoelens wegduwt dan ga je eigenlijk ook consequent bij jezelf vandaan. Weg bij je eigen binnenwereld. Bij jezelf kunnen zijn geeft ook een stukje erkenning: erkenning van wat jij voelt en dat jij er mag zijn.
Als je bij jezelf weggaat ga je ook consequent bij het moment vandaan. En juist dat moment, dat hier en nu, is wat je ontspanning kan geven en jou ook kan helpen zien dat de emotie of de gedachte alleen maar iets is wat door jou heen stroomt in plaats van iets wat jij bent.
Wat wil er gezien worden?
Om met het moment te kunnen verbinden, moet je soms door zo’n laag van emotie of of discomfort heen. De ene keer is die laag wat dikker dan de andere. Maar het betekent eigenlijk dat er iets gezien wil worden en dat merk je misschien ook al vrij snel als je bijvoorbeeld gaat mediteren of gewoon bewust met je aandacht naar je adem gaat. Dan merk je misschien al snel een soort onrust of een verdriet wat omhoog komt of iets anders.
Als dat gebeurt kun je jezelf afvragen: “Wat wil er gezien worden in mij? Waar wil ik van weg?”
En kijk dan of je daarmee kunt zijn, of je die gevoelens of die gedachtes er kunt laten zijn. Ermee ademen, niet meer dan dat. Het is heel simpel, maar niet makkelijk: niet wegduwen wat je ervaart.
Adem het tevoorschijn
Adem het als het ware tevoorschijn i.p.v. dat je het weg ademt. Soms is er de neiging om de adem te gebruiken om jezelf bijvoorbeeld rustig te krijgen. Maar met deze oefening wil je juist de gevoelens tevoorschijn ademen ipv weg ademen. Er helemaal naar openen. Dat geeft dan de ontspanning en de opluchting, op het moment dat het er helemaal mag zijn. Dan zeg je eigenlijk innerlijk tegen jezelf: ik mag er zijn. Als die gevoelens er mogen zijn, dan mogen alle delen van jou er zijn en er is weinig wat meer ontspanning geeft dan dat.
En als je dan met die gevoelens kunt zijn, dan kun je er doorheen bewegen en kunnen ze verdwijnen. Het is een beetje paradoxaal maar als je het helemaal toelaat, kan het daarna juist weg. Terwijl als je het weg wilt hebben en er niet naartoe gaat, dan blijft het hangen. Dan kan het nergens naartoe en dan kan het of gaan opbouwen of op een later onhandig moment er in één keer uitbarsten.
Als een gevoel er soms ineens als een vulkaanuitbarsting uitkomt, geeft dat meestal aan dat je het geen aandacht hebt besteed aan de kleinere golfjes, waardoor het opbouwt en dan op een onhandig moment tot uitbarsting komt.
Met je emoties zijn = met jezelf zijn
En als je met je emoties kunt zijn dan stel dat je in staat om meer met jezelf te zijn. Te erkennen dat alle delen van jou er mogen zijn. En het stelt je in staat om meer en meer in het hier en nu te leven, waardoor je steeds meer een soort afstand creëert tot de emotie. Gek genoeg, juist doordát je het fysieke gevoel helemaal toelaat, kun je ermee oefenen om ernaar te kijken en om echt te zien: “ik ben dat niet. Ik ben zoveel meer dan die emotie en die emotie, die mag door me heen stromen.” En dat geeft ruimte om weer in het moment te zijn en mee te stromen met die beweging van de emotie. Soms negatief, soms positief, dat is hoe het leven is.
Je altijd goed voelen is een illusie
Er zit ook een acceptatie in dat het leven zo is en dat we niet de illusie hoeven te hebben dat we ons altijd goed voelen. Dat zit ook vaak in het spirituele pad: dat we onbewust geloven of hopen dat als we op een bepaald punt zijn, dat we ons dan voor altijd goed zullen voelen. Dat is gewoon niet zo. En in het proces wat ik gebruik, het Clarity proces, geldt ook dat als jij heel helder bent, dat niet betekent dat je geen vervelende gevoelens meer hebt. Maar het betekent wel dat jij kunt zien dat die de gevoelens of de inhoud van die gevoelens niet bij nu horen, waardoor je ze heel makkelijk kunt toelaten en er doorheen kunt bewegen. Terwijl je de realiteit van het hier en nu in de gaten kunt houden en kunt zijn met wat werkelijk is. Daar hoort ook bij: volledige acceptatie dat er delen in jou zijn die verbonden zijn met oude stukken of delen van jou die niet kunnen verbinden met het hier en nu. Die ergens in een oud gevoel vastzitten of in een oude herinnering.
Dus het betekent niet dat die gevoelens er niet meer zijn of dat je er nooit meer inschiet maar het betekent dat je meer een anker hebt in het hier en nu. En het is denk ik heel fijn om een realistisch beeld daarbij te hebben. Want zolang we willen streven naar ons altijd goed voelen, kun je alleen maar teleurgesteld zijn. Dan jaag je ets na wat gewoon niet bereikbaar is, waardoor je altijd blijft rennen en altijd naar de toekomst blijft kijken. Dat haalt je uit het nu, terwijl je echt geluk juist kunt ervaren als je diep in het hier en nu zakt. In het hier & nu is dat geluk gewoon beschikbaar voor je.
Verschillende soorten geluk
In dat kader is het misschien ook fijn om nog even te benoemen dat er een groot verschil is tussen: gelukkig zijn omdat jouw leven gaat zoals jij het graag wilt (bijvoorbeeld als je net getrouwd bent, een prachtige baan hebt gekregen, etc) en een andere vorm van geluk, namelijk: een diepe tevredenheid met wat er is. Die vorm van geluk is niet afhankelijk van de omstandigheden van je leven, die is niet afhankelijk van wat jou overkomt of afhankelijk van wat andere mensen wel of niet doen. Dat is een vorm van geluk die je kunt ervaren op het moment dat je kunt zijn met wat er is. Dat je kunt zijn met alles wat er in jou is en dat je werkelijk daardoor ook kunt zien dat je in dit moment alles hebt wat je nodig hebt. Dat dit moment compleet is en ongelooflijk rijk is. En natuurlijk hebben we allemaal gedachtes en gevoelens die daar een andere mening over hebben. En dat is ook helderheid, dat je gaat zien wat werkelijk is. En dat is een meer blijvende vorm van geluk dan geluk omdat de omstandigheden in je leven zijn zoals je wilt.
Daar is ook helemaal niks mis mee, daar mag je absoluut van genieten als dat er is. Maar er is ook die andere laag en die kun je trainen. En die train je gek genoeg juist door te oefenen om met jezelf te zijn, ook als je je niet zo prettig voelt. Samen met die acceptatie dat je niet altijd je goed kunt voelen en dat dat ook niet hoeft. En dat geeft lucht en lichtheid en ontspanning. En in mijn geval heeft het me ook een soort van speelsheid teruggegeven en de mogelijkheid om mee te bewegen met wat er gebeurt. Het is heel mooi als je jezelf kunt oefenen om op die stroom van van het leven mee te bewegen, en de ene keer is dat fijn en mooi en prettig, en de andere keer is het zwaar en vervelend. En is helemaal oké.
Wil je je graag verder mee oefenen, dan heb ik een meditatie opgenomen die heet: “Ademmeditatie: Zijn met wat er is”. Die meditatie gaat hierover. En als je eenmaal doorhebt hoe dit werkt, kun je dat natuurlijk ook prima zonder geleide meditatie doen. Je kunt er wat langer de tijd voor nemen, even tien minuten of een kwartiertje gaan zitten. Maar het kan ook op een kortere manier, dat je gewoon steeds even afstemt op jezelf: “hoe gaat het eigenlijk met mij? En kan ik daarmee zijn?” Gewoon eventjes een paar seconden of een minuutje en dat kan je heel veel geven. En ik zal de meditatie linken in de beschrijving van deze podcast.
Meld je gratis aan:
